مَن رَدَّ عَن عِرضِ اَخیهِ المُسلِمِ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ اَلبَتَّةَ؛ هرکس آبروی مؤمنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب شود. (وسائل الشیعة؛جلد12،باب156)

اتّقِ دَعْوَةَ المَظْلُومِ فَإنّما یسال الله حقّه وَ ان الله لَنْ یُضِیع لذی حَق حَقّه؛ از نفرین مظلوم بپرهیز زیرا وی به دعا حق خویش را از خدا می‌خواهد و خدا حق را از حق‌دار دریغ نمی‌دارد.(نهج الفصاحة، ص161)

 الْعِبَادَةُ سَبْعُونَ‏ جُزْءاً أَفْضَلُهَا طَلَبُ الْحَلَالِ؛ عبادت هفتاد جزء است و بالاتر

ین و بزرگترین جزء آن کسب حلال است.(کافی؛ج5،ص77)

 اتَّقُوا فِرَاسَةَ الْمُؤْمِنِ‏ فَإِنَّهُ یَنْظُرُ بِنُورِ اللهِ عَزَّوَجَل‏؛ از فراست مؤمن بترسید که چیزها را با نور خداون می‌نگرد. (کافی؛ج1،ص218)

 اثْنَان یعجلهُما الله فِی الدُّنیَا البَغیُ وَعُقُوقُ الوالدین؛ دو چیز را خداوند در این جهان کیفر می‌دهد: تجاوز (به حقوق دیگران)، و ناسپاسی به پدر و مادر. (نهج الفصاحة؛ ص165)

 انَّ الدینارَ وَ الدُّرهَمَ اَهْلَکا مَنْ کانَ قَبلکُمْ و هُما مُهْلِکاکُمْ؛ همانا دینار و درهم پیشینیان شما را به هلاکت رساند و همین دو نیز هلاک کننده شماست. (کافی؛ج2،ص316)

أحَبُّ الاعْمَال الَی اللهِ أدوَمُها وإن قَلَّ؛ محبوبترین کارها در پیش خدا کاری است که دوام آن بیشتر است، اگر چه اندک باشد.(نهج الفصاحة؛ص167)

 أحَبُّ الجِهَاد الَی الله عزّوجل کلمةُ حَقٍّ تُقال لإمام جائر؛ بهترین جهادها در پیش خدا سخن حقی است که به پیشوای ستمکار گویند. (نهج الفصاحة؛ص169)

 أَحَبُ‏ الطَّعَامِ‏ إِلَى‏ اللهِ‏ مَا کَثُرَتْ‏ عَلَیْهِ الْأَیْدِی؛ بهترین غذاها در پیش خدا آن است که گروهی بسیار بر آن بنشیند. (بحار الانوار؛ج59،ب89)

 آیَةُ المُنَافِق ثَلاثٌ: إذا حَدث کَذب واذا وَعَد أخلف و إذا اؤتمن خَانَ؛ نشان منافق سه چیز است: 1. سخن به دروغ بگوید. 2. از وعده تخلف کند.3. در امانت خیانت نماید. (نهج الفصاحة؛ص156)

 لَا یَنَالُ‏ شَفَاعَتِی‏ مَنْ‏ أَخَّرَ الصَّلَاةَ بَعْدَ وَقْتِهَا؛ کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من نخواهد رسید.(وسائل الشیعة؛ ج4،ب1)

خَیرُ الأصحابِ مَن قَلَّ شِقاقُهُ و کَثُرَ وِفاقُهُ؛ بهترین یاران کسی است که ناسازگاریش اندک باشد و سازگاریش بسیار.(مجموعه ورام؛ج2)