معلم حقیقى، چگونه اندیشیدن،‌ چگونه انتخاب کردن و چگونه زیستن را می‌آموزد. 

معلم، محرم اسرار شاگردان، طبیب بیماری نادانى، شریک اندوه و شادی شاگردان است.

معلمى موفق است که بتواند افکار صحیح را با نسیم بهاری، روانه ذهن و اندیشه دانش‌آموزان سازد.

معلم، ایمان را بر لوح جان و ضمیرهای پاک حک می‌کند و ندای فطرت را به گوش همه می‌رساند.

.معلمى هنر است؛ هنر آموختن هر آن چه سال‌ها با سعی و تلاش اندوخته است.

معلمى عشق است؛ عشق الهی و آسمانی که پروردگار مهربان به انسان عطا کرد تا با همت بلند خویش، ‌روشنایی شب‌های تار جهالت و نادانی باشد.

معلمى، مهری است که از روز ازل با گل آدمی سرشته شد تا مردم از ظلمات جهل به نور دانایی رهنمون شوند.

معلم، سیاهی جهل را از دل‌ها می‌زداید و  دانایی را در روان بشر جاری می‌سازد.

معلم، مهم‌ترین رکن تربیت است.   

معلم وارسته، وجودش همواره سرشار از گیراترین جاذبه‌هاست.

معلم صبور و مهربان، کلامش محبت‌آمیز، ‌بیانش منطقی و نگاهش رحمت است. همان‌گونه که طبیب، ‌بیماری را درمان می‌کند، معلم نیز نادانی را از بین می‌برد.

معلم، انسان‌ساز است.